Escalatieprocessen

Net zoals in de huiselijke sfeer komen ook in residentiële voorzieningen escalaties voor. Zich hiervan bewust worden is een eerste stap bij de implementatie van Geweldloos Verzet. De tweede stap is het besef dat – bij confrontatie met escalaties als gevolg van het gedrag van de cliënt - de opvoeder moet trachten te reageren vanuit de opvatting ‘Ik vertegenwoordig het gehele leefgroepteam’. Het gaat immers niet om een persoonlijke kwestie maar om een probleem dat de hele voorziening raakt. Het is de taak van de opvoeder om volgende boodschap uit te dragen ‘WIJ dulden dit gedrag niet’.
Van bij de aanvang van de Geweldloos Verzet training wordt het belang van gezamenlijk verzet benadrukt ten einde de gemeenschappelijke gedragenheid te verhogen. Er wordt heel wat aandacht besteedt aan het begrijpen van escalatieprocessen en aan het aanreiken van manieren om een niet-escalerende dialoog te initiëren. Uiteraard wordt ook toegelicht dat men in noodsituaties onmiddellijk moet reageren en niet moet wachten ‘tot het ijzer koud is’.
Het installeren van een niet-escalerende dialoog is een moeilijke opdracht binnen de context van een gesloten instelling, maar van zodra de Geweldloos Verzet-aanpak meer gewicht krijgt, merken opvoeders dat deze aanpak hen toelaat om hun repertoire aan reacties op geweld uit te breiden. Het overbrengen van een ‘wij als team’-boodschap, verhoogt tevens de mogelijkheid van het team om met Geweldloos Verzet-concept te werken.
Bovendien, biedt de Geweldloos Verzet-houding de opvoeders de mogelijkheid om één van de belangrijkste twistpunten te overbruggen, namelijk deze tussen de ‘begrijpende’ en de ‘harde’ houdingen als reactie op geweld. Door de Geweldloos Verzet-benadering zullen in hun aanpak beide elementen een plaats krijgen. Eén van de meest sprekende voorbeelden is de aanpassing van de sit-in voor residentiële settings, namelijk de SMS.